Op maart de 6e, dat ik dit stukje, nu schrijf, staan mijn agenda uren op 25:35:00 uur als totaal. Ik realiseer mij dat ik dus inmiddels al een 200 + uur mis, aan gewerkte uren volgens dit belastingjaar (want als zzp-er heb je een quotum waaraan je ieder jaar moet voldoen, de 1225 uur). En ook dat ik al zolang niet heb kunnen lopen. En natuurlijk ook niet een inkomen heb gehad.

Tja, in de voorbijgegane tijd, sinds ik weer thuis ben, heb ik wel af en toe wat op de computer gedaan, een zakelijke rekening in mijn administratie gezet bijvoorbeeld. Telefonisch overleg gehad met mijn boekhouder. Mijn mails beantwoord en een telefoongesprek met jouw gehad. Technisch gezien maakt dat geen agenda vulling die weegt op het geheel. En heel veel meer is op dat moment geen mogelijkheid, zelfs iets simpels als achter een computer dingen doen vergt veel te veel energie. Bovendien kan mijn hoofd niet focussen. En ik bemerk dat woorden als “helaas”, “nee sorry”, “nog niet”, “geen idee”, “weet ik niet” die ik in elk mail en telefooncontact mijzelf hoor zeggen, mijn hoofd alleen maar meer negatief gevoel geven.

Op zaterdag de 11e maart zet ik voorzichtig eindelijk mijn eerste stappen. En tegen mijn fysio vrouw hoor ik mijzelf zeggen “ik mis mijn hakken, ik mis een mooi meisje en sexy zijn, ik mis mijn studio en voor de mensen er te zijn, ik mis uitgaan”.

Met mijn gecollarde subs (eigendom), heb ik gesprekken. Als het komt over weer opstarten straks, dan hoor ik tàm {Mw. J.} en curly {Mrs. J.} zeggen dat de ander voor mag. En dat beide willen dat ik eerst weer een inkomen haal en in de studio mijn magie kan doen, voordat ieder van hen zou willen. slaaf h. waar ik de bewuste dag de geplande afspraak nooit meer mee haalde, koopt een magnetron, die mijn broer bij hem kan ophalen.

De avond van de 14e ga ik voor het eerst sinds maanden even uit mijn huis en naar de bioscoop voor Tär een Oscar genomineerde film met Mijn dame curly. Beide hebben we ons er echt voor gekleed, haar jurk combineert onverwacht perfect bij de kleuren in mijn haarband. Zij ziet er prachtig uit. Ik voel mij voor het eerst sinds lange tijd even heel. Zij heeft het van mij gekregen, deze avond uit. Het vervoer is van deur naar deur. En de medewerkers in de betreffende bioscoop doen de rest. Een heerlijke avond in totaal, is waar ik en zij op terug kijken de volgende dag. Wij hadden dit nodig, zij voelde MIJ en ik bemerkte tot mijn verbazing dat iets in mij begon te leven. Mijn nagels maakte gebruik van de situatie, haar arm was het slachtoffer in de donkere zaal van de bioscoop. Haar gezicht vertelde alles in het lichtschijnsel die de film afstraalde. Een ommekeer gebeurde.

Voor het eerst sinds al die tijd schakelt mijn hoofd om en krijg ik het idee dat er een licht is aan het einde van de tunnel, misschien opties te zien, maar belangrijker nog, mijn hoofd begon weer voor anderen te willen zorgen.

Dus de 16e van de maand maart plaats ik de nieuwe advertentiefoto op de website. Deze had ik met zorg uitgekozen en bewust niet volledig met mijn aangezicht. Ik wil jullie wel nieuwsgierig houden maar ben niet aanwezig via de studio. Een goede tussen optie dus.

Aan het einde van maart kan ik eindelijk naar mijn boekhouder toe. Ik heb daar vervoer voor nodig, autorijden is nog lang niet “im vrage”. Maar dat wat ik altijd maandelijks inlever, nu te kunnen brengen, voor het eerst sinds vorig jaar november, is heerlijk. Mijn broer rijdt.

Mijn lijf wil nog steeds niet doen wat zou moeten, maar ik plan dingen in de nabije toekomst. Een dag in mei om naar het museum te gaan met mijn dame. Met mijn tout à moi man (tàm), (die mij ook wekelijks het genoegen geeft van samen eten), de afspraak naar Escher te gaan, zodra we een datum prikken als ik weer autorijden kan.

Als horizon in april, heb ik nieuwe lampen voor in de hal aangeschaft, deze worden op 1 april de nieuwe vanaf dan (in de Covidlockdowntijd moest ik ook bezig blijven met goede dingen, nu dus soortgelijk om mijn “sanety” te behouden). Ze staan super mooi. Ook mijn natte ruimte krijgt een grootse verandering in de vorm van een glasschilderij.

De 2e in de middag heb ik in goed overleg met 1 van mijn subs, gepland, om samen te gaan “oefenen”. We hebben een heerlijk uur gehad samen, waren verrast over hoe fijn het was en meer nog hoe goed het ging. Voor het eerst stap ik mijn studio weer binnen. En sinds maanden ziet hij mij ook weer eens in kleding en niet in een kamerjas en bed.

Dus mijn planning om in april echt voorzichtig op te starten neemt vormen aan. En al snel heb ik op de 26e april een sessieafspraak en mijn fotograaf. Gevalletje van het één komt het ander. De betreffende spankfan heeft in mijn afwezigheid brieven in de fysieke brievenbus langs gebracht. Daarbij tekeningen gemaakt, om zijn fantasieverhalen te complementeren. Niet alleen was duidelijk dat deze hr een levendige fantasie heeft, het steunde mij ook en hielp mijn hoofd. Daarnaast had ik na 7 weken, iedere week een (sessie) tekening wat wel zou kunnen. Tja en het duurde niet heel lang voordat ik besloot de tekeningen om te zetten naar een foto. Hij blij, ik enorm blij en mijn fotograaf was hiermee ook hand en spandiensten voor het halen van een drankje o.a. Heerlijk.

Zware sessies zijn fysiek voorlopig nog helemaal geen optie helaas. Maar ik ben weer begonnen.

Juni, in deze maand kwam eindelijk mijn gelegenheid ook, om mijn eigen subs te kunnen verrassen met SM onderdelen die zij ieder of heel lang gemist hadden, of waarvan ik wist, dat het heel veel deed op een eerdere ontdekking. En had ik een één op één moment met ieder van hen.

En omdat die twee van mij een onderonsje hadden gehad, staat de tentoonstelling van Escher onverwachts veel eerder in de planning. De één heeft een auto, en bedacht de ander te vragen om met zijn drieën te gaan, zij kan rijden en wij kunnen hierdoor veel eerder.

Natuurlijk was er de maand juni de T.T. van Assen en Veteranendag (resp. Ronald en mijn + slaaf a.), geen van deze “happening” mis ik. Datum houd ik vrij en de tv staat altijd hiervoor aan.

Het laatste weekend van deze maand, eindelijk, die twee (curly en tàm) van mij, weer eens samen, in hun “lurven” kunnen grijpen. Dat was vorig jaar voor het laatst geweest, “so long overdue” zeg ik dan.

Voor het eerst nu, schoof ik de (O) ook weer om mijn vinger heen.

De maand juli begon met de verbouw/(her)inrichting van mijn badkamer. De betreffende spullen hadden velen jaren deels in opslag en huis gelegen, wachtend op dit moment. Gekregen van mijn broer. Nu eindelijk ging het bij mij gebeuren. Mijn hoofd had al heel lang beelden hoe het eruit zou gaan zien. Gespannen en vol verwachting was ik naar deze dag toe gekropen.
En toen… was de ergste zomerstorm, die over Noord Holland trok en…..
Nuchter gezien “ik wacht nu al zo lang, iets langer maakt nu ook niet meer uit”. Toch was daar de teleurstelling, het baalmoment waar ik mij op betrapte.

Uiteindelijk werd er toch nog, op de valreep van ieder zijn vakantie, een nieuwe datum geprikt de 27e. Dus begon augustus met een nieuw badkamer meubel wat de hele ruimte gelijk veel meer egard gaf.

September, de maand waarin ik normaal gesproken al volop bezig ben met mijn nieuwjaarspagina. Tja, wat schrijf ik nu? En hoe???? Ik bemerk mijn wisselende buien en mijn hoofd die overuren rent in MoodSwings.

Niets menselijks is mij vreemd? Al ben ik natuurlijk alleen, gewoon, die Domina.

Ik hoor altijd dat mijn kracht juist is, dat ik zo open ben. Mijn studio staat altijd op de manier van geven aan jou, wat jij nodig hebt. Omdat ik dat belangrijk vond. Je kunt pas een Domina zijn als je ten dienste staat voor dat wat een s. nodig heeft, aan toe is, ben ik van mening. Ik ben een middel tot, jij, niet een gebruiksvoorwerp.
Niets te nadelen van wat je op het internet zo vaak leest.
Maar nu, weet ik van personen, dat ze “vreemd” zijn geweest, omdat ik niet kon inplannen. Zakelijk mag dat natuurlijk absoluut, klant betaald en kiest waar hij dat wil doen. Eén iemand vond dat ik niet klantvriendelijk genoeg per mail terug antwoordde (ad hoc even afspreken kon niet). Hij besloot zijn heil elders te gaan zoeken. Zijn dossier heb ik daarmee ook gesloten. Tja, na jaren weten wie ik ben, wil je wat he. Jij koopt (blijkbaar) mijn zakelijke dienst en denkt “zij kan niet leveren dus…” Een uitspraak was ook nog “toch een stukje klantenbinding Meesteres”. Met blijkbaar de verwachting dat het gewoon is wat ik allemaal geef. IK ken alleen geen enkel ander bedrijf in welk vakgebied ook, wat zoveel geeft en moeite doet voor zijn mensen/klanten.
Maar dat reist bij mij wel de vraag, waar ben ik mee bezig. Blijkbaar ben jij voor mij vele malen belangrijker, dan ik ooit voor jou zal zijn. Ik voel mij steeds “schuldig” om jou teleur te moeten stellen, ik maak mij zorgen dat jij zolang moet missen wat jij nodig hebt.

Zo kort na de Covidlockdowns nu dit. Mijn 18e jaar dat ik deze studio heb, had ik willen vieren. In plaats daarvan gaat dit hele jaar op aan iets wat alles behalve te vieren is.
En moet ik nog steeds jou (meerdere uren sessie-fan, heftige bondage-fan, jij waar ik altijd naartoe ga voor je sessie-afspraak, trample en facesitting fan) teleurstellen.

Iemand zei gekscherend “misschien bent u wel in iemand zijn testament opgenomen en erft u uiteindelijk een huis of inkomen”. Misschien moet ik mijzelf afvragen hoe naïef ik wil zijn.

En, ik mis mijn hakken enorm en kon nu echt niet langer wegblijven bij sites van hoge hakken. Al 9 maanden draag ik geen hoge hakken, al 9 maanden neus ik niet naar hakken. Maar een “junk” fetishist als ik, heeft nu echt wel haar gold turkey lang genoeg moeten doorstaan. Hoge hakken snuffelen of shoppen, had ik weg kunnen houden, TOT NU. Dus kocht ik tot de knie laarzen met een wedgeshak van 10 cm, helemaal feest en ook in de feestperiode van december te gebruiken.
Mijn mooiste feestelijke enkellaarsjes (vorig jaar voor de feestmaand aangeschaft). De schoen vol met glitters en een naaldhak, die ik NIET dragen kan. Uiteindelijk na lang uitstel huilend bij een consignatie winkel ingeleverd. Waar bij het op de balie neerleggen ervan, ook nog werd gevraagd of ik het wel echt zeker wist.

Ook deze septembermaand zou in Carré Het Zwanenmeer zijn, één van de, denk ik, mooiste klassieke balletuitvoeringen die er bestaan.

Ik had hier dolgraag naartoe gewild, maar natuurlijk was het geen haalbaar iets. Carré is niet haalbaar, IN Carré, is niet haalbaar. Uitgaan naar iets als dat, wil je ten volle beleven, je kleed je ervoor, denkt vooraf na over wat je aantrekt en een heleboel van mijn kleding kan gewoon (nog) niet.

En het onverwachte + van Erwin Olaf (64 jarige leeftijd) op de 20e van deze maand. Een Iconisch fotograaf met meer dan fantastisch werk. Zijn werk en nu, nalatenschap blijft.

Een noot; Voor mensen die niet een specifiek disciplineonderdeel hebben in de studio.

In mijn studio geef ik pijn. Pijn, om emoties, jouw je kracht, ontspanning, huilbuien van opluchting en los kunnen laten te geven. Jouw het diepste uit jezelf naar boven te kunnen halen om te ontspannen. (mij de hel in te vervloeken met je ogen, vuurspuwend als de Etna in je strijd). Die pijn is altijd positief. Met een positieve uitkomst, positieve gevoelens die jij erdoor krijgt, de pijn die jouw geeft.

Ik heb inmiddels zoveel negatieve helse pijnen geleden, niet te stoppen, zonder grenzen, niets met een positieve uitkomst. Gewoon krijgen om te krijgen zonder welk doel ook.
Wat ik nu bemerk is niet meer tegen bepaalde uitspraken te kunnen.

Uitspraken als “ik ben geen pijn sub” & “ik kan niet veel pijn hebben” & “ik heb niets met zwepen” & “mijn tepels zijn te gevoelig zonder dat u eraan zit” en meer van dat soort. Ik wil het niet horen, ik kan het niet horen. En ik weet ook nog niet of jij dan wel bij mij zou willen blijven.

Ik heb het nodig, nu zeker, om jouw pijn te geven, voor jou te mogen zorgen, te zien dat pijn ontvangen positief is en mooie dingen geeft.

Begrijp mij niet verkeerd. Het gaat niet om de hoeveelheid pijn die je moet ontvangen. Het gaat om je MINDSET die al vooraf mij en jezelf die grenzen oplegt.

Waarmee jij jezelf al beperkt in het leveren van een strijd waarvoor jij uiteindelijk juist hier wilt zijn. Mij je kracht te geven om voor je te mogen zorgen, in plaats van mij zover mogelijk weg te houden.

Begin november heb ik een opfriscursus Cupping (bloed en vuur) staan. Omdat er nu zoveel tijd zit tussen gedaan en weer willen doen, heb ik deze aangevraagd bij degene, die mij de oorspronkelijke cursus eerder, ook had gegeven.

En de maand dat ik met slaaf een avond naar het Concert Gebouw ga voor een uitvoering van het vermaarde Carmina Burana. Het was al geboekt in april van dit jaar, dus lang genoeg om naar uit te kunnen zien. Met de datum van de 12e steeds dichterbij komend, echt iets speciaals, waar ik mij enorm op verheugde. Ik wist al ver vooraf welke jurk ik aan zou doen en zag er naar uit om eindelijk weer eens zo stijlvol en mooi mij te kunnen kleden met de hele “shabang” (zoals men dat dan zegt). Ik had die manier van uitgaan gemist. slaaf zou mijn nieuw aangeschafte hakken helpen aan en uit te doen.

Het werd een desillusie, die ochtend belde slaaf mij wakker om te zeggen niet te kunnen. Tot mijn verbazing bemerkte ik een soort van gelatenheid bij mijzelf en accepteerde de situatie gewoon. Er had dit jaar al zoveel tegen gezeten dat er eigenlijk geen enkele emotie meer opspeelde bij dit nieuws. Ik belde de geplande taxiritten af en door wat iemand van het C.G. door de telefoon zei, besloot ik de kaarten op mijn lopende balk neer te zetten. Niet heel veel later ging mijn telefoon en de lezer hiervan zat diezelfde avond in het Concert Gebouw. Op deze manier waren de kaarten nog een feestje voor een ander, kwijt was het bedrag toch.

Toen deze zelfde persoon een week of 2 later in de studio zat, moest ik natuurlijk eerst vragen hoe het geweest was, wat hij aan had gehad. Hijzelf, beschreef het als een ongelooflijke happening.

Bij het inleveren van mijn administratie bij de boekhouder, de 1e van december staan mijn agenda uren op 683. Mijn boekhouder heeft het nog extra uitgezocht. Maar kwam terug met wat wij eigenlijk al wisten. Voor zzp ers die ziek worden is er geen enkele regeling. Niet werken is geen inkomen. Urenquota niet halen is straf. Wat betekend dat ik het komende jaar “straf” heb voor niet genoeg gewerkt en dus ruim 600,= meer belasting moet betalen (voorlopige schatting die mijn boekhouder maken kon nu).

Normaal is dit een tijd waarin het druk word. Een kerstactie uitgedacht, online de dag dat de Sint wegvaart. Fotoshoot voor mijn kerstfoto advertentie/pagina’s en mijn internet altijd zo rond oktober/november. De nieuwjaarspagina waar ik volop aan bezig ben, ook met dingen voor het komende jaar al neergeschreven. Agenda, afspraken o.a.
Nu niets van dat. Mijn enthousiasme om fotoshoot (s) tijdens/rondom sessies te plannen, (bijna ieder jaar opnieuw een drama om rond te krijgen, nooit iemand die het bespreekbaar maakt uit zichzelf). Ik besloot dit keer er niet eens mijn energie in te steken.
Zo groot als mijn uitdaging daarvoor juist altijd is. Omdat ik van feestjes hou op, in, of met betrekking hebbende van de studio extra te vieren.

Ook oorspronkelijk ontstaan en bedacht, om dan juist iemand die altijd alleen is, de gelegenheid te geven een leuke kerst of speciale Sintavond te hebben.

Zelf kom ik ook wel over deze teleurstellingen heen. De advertentie in het kerstnummer van de MassaD (niet jaarlijks dat deze juist in de maand december echt ook uitkomt). En ik dan dus ook juist een echte kerstfoto erin wil hebben werd dan ook een optie van “je moet nu eenmaal wat”. Ik moest iets inleveren.
Tot overmaat van ramp (het jaar 2022 toen ik het er in zette leek het nog logisch en makkelijk), staan mijn boxen met sint en kerst in de opslag. En daarmee alles om te gebruiken in deze periode. Daarom heeft de studio ook niets wat de kerstsfeer maakt. Waar ik doorgaans toch volledig in “los” kan gaan om jou te willen verrassen.

Eén fantasie van mijzelf al vele jaren, is om op oudejaarsnacht om 00,00 uur tegelijk met het knallen van vuurwerk, te knallen met mijn zwepen in een heftige zwepensessie. Het allerliefste buiten, ergens, waar een en EN is, zien/horen/voelen/beleven alle componenten samen. Het zal vast een droom blijven.
Net als de droom om juist deze oudejaar uit te hadden kunnen zijn. Mooi gekleed, (na een jaar in dagelijks kloffie of zelfs minder) in een echte feestelijke sfeer, vol met lichtjes en een speciaal iemand om Champagne mee te toosten. Uit, stijlvol en meer, helaas is die persoon er niet. Ik heb en ben niet gevonden.

Afsluitend wil ik hier extra nog even de gelegenheid nemen een aantal van jullie te bedanken (jij die ik het afgelopen jaar wel heb mogen zien in de studio). Jij die het geen enkel probleem vond met mij mee te werken om onze sessies wel te kunnen hebben, de extra overleg waar nodig rondom de afspraak. Je normaal altijd lange duur sessie, nu te willen als een uur. Kortom dank voor je vertrouwen. Het heeft mij veel gegeven en ons veel gebracht. Niet in de laatste plaats, mij gewoon wel in de studio te kunnen laten zijn en voor jou te mogen zorgen.
En jij die met giften heeft geholpen, zo dat wij straks wel weer de mooiste belevingen kunnen ervaren samen. Jij die het mij gunt te mogen blijven bestaan. De dagelijkse telefoontjes. En waarvoor ik in de afgelopen tijd een belangrijk iemand geworden ben.
Ik hoop ook jou, die ik dit jaar om verschillende reden niet zag en niets van vernomen heb, het komende jaar weer wel te kunnen ontvangen.

En natuurlijk wil ik die subs van MIJ (die mijn collar dragen) curly {Mrs.J.} & tàm {Mw.J.} enorm bedanken.
Zij die iedere dag in het ziekenhuis zijn geweest, zij die al een (klein) jaar nu, wekelijks voor mij op de bres springen, helpen, autorijden, boodschappen doen, giften en bloemen geven. Jullie hadden gekozen voor een Mw. een Mrs. Niet voor dit wat nu op jullie pad neerviel. En werden met deze situatie/dit gegeven enorm overvallen, om er een weg in te moeten vinden. Jullie zijn zoveel meer dan ik mij ooit heb kunnen wensen. Een dank je is absoluut niet genoeg. DANK JE! Ik hoop ook dit nieuwe jaar, jullie, als eigendom van mij te mogen hebben.

Dan natuurlijk nu, tijd voor het nieuwe van dit jaar, om met jou naar binnen te stappen.

** December was denk ik, de stilste ooit. Daar waar ik vorig jaar het geluk had, is mijn agenda nu met 2 studio afspraken in de hele maand januari. Dus wil jij graag plannen, is er alle kans dat ik je blij maken kan, daar waar jij vraagt.

** De disciplines en sessies in abonnementsvorm zijn een succes. Het geeft hele leuke extra “speel” opties (je ziet ze op de bedragenpagina). Ik daag je uit en hoop meer enthousiasme hiervoor te krijgen. Als het aan mij ligt, hoop ik de abonnementsvormen de boventoon te laten zijn. Een hele leuke afwisseling bij de sessies van een vaste duur.

** De mogelijkheid om via mij te parkeren is gestopt. Gebleken is dat jij die dat deed, nu zelf parkeert. “Nieuwe” mensen vragen er nooit om.

** Nieuw. Ben jij een bekende bij mij. En wil jij graag ad hoc een sessiemogelijkheid aangeboden of gelegenheid krijgen? Jij bent/was altijd de laatste moment beller zeg maar, dan heb ik een nieuwe optie hier. Jij stuurt mij een mail met je naam en code, daarnaast je telefoonnummer daarin. Weet dat ik je vanaf dan kan bellen als ik een mogelijkheid heb aan mijn zijde (middag/avond/doordeweeks/weekend). Jij maakt het sessiebedrag gelijk over terwijl je onderweg bent, of in de studio via je mobiele telefoon. Betaal je (altijd) contant is dat natuurlijk ook prima.

* Eigenlijk onnodig te vermelden, dat ik je met een anoniem bel. Mijn telefoonnummer verschijnt niet in je schermpje voor jou privacy.

* Natuurlijk is deze mogelijkheid ook voor jou die dat gewoon wel een verrassende en spannende optie vind.

** Ik ben als persoon veranderd. Tot op nu is mijn hobbydeel altijd een groot onderdeel geweest in hoe ik in mijn studio sta. Wat jij nodig had stond voor mij voorop en mijn enthousiasme daarin vergat jou nooit. Jij weet dat een beleving hier uniek is. Voor mij belangrijk het anders te gaan doen. Jij weet wie ik ben/kent mij en aan de sessie zelf zal dan ook niets anders zijn. Wel het deel daaromheen. Dat gaat mij nu heel goed doen. Ik heb het afgelopen jaar daarin hele belangrijke lessen geleerd.

* Het is tijd dat ik meer mijn belangen bovenaan laat staan. Tijd voor mijzelf maak, wat ik nodig heb.

* Op woensdagen is afspreken geen mogelijkheid meer.

* Natuurlijk blijft hoe jij met mij afspreken kunt zoals altijd. Ik ben en blijf een voorstander van persoonlijk en echt contact. Ook dit jaar dus geen app, of sms.

** Foto’s niet voor het eerst dat ik dat benoem. Ik heb er op mijn albumpagina duidelijke uitleg over beschreven staan. Nu nog eens een moment nemen. Ik zoek jou, jij die mijn foto “slachtoffer” wil zijn (1x of vaker?). Wil je niet herkenbaar kan dat natuurlijk. Het hoeft ook lang niet alleen herkenbaar te zijn. Maar niet herkenbaar betekend dat je lijf moet laten zien wat uit je gezicht niet gehaald kan worden (een standbeeld is een dood iets). Hier laat ik het bij. Al eens aan je favoriete discipline gedacht (voeten, cbt, tepels ….), of je (kleding)fetish? Ook daar heb ik materiaal voor nodig. jij kunt altijd je gedachten bespreekbaar maken.

* Op de valreep het afgelopen jaar, heb ik een inhaalslag kunnen maken op het Engelstalige deel met geschreven stukken. Ja, ook daar staan foto’s die niet zomaar uit de lucht komen vallen.

* Als kleine noot nog wel dit, als jij een mooie uitnodigende website(s) wil zien met stijlvolle foto’s realiseer je dan dat die wel ergens vandaan moeten komen en ik niet toveren kan.

** De WEETJES pagina blijft, is en zal natuurlijk zijn, zoals het al die jaren al is. Dus ook nu, daar in de lopende balk (lichtkrant) vind jij het laatste nieuws. Altijd! En op de pagina zelf de samengevatte belangrijkste dingen om te weten van een bepaalde duur of standaard.

* Als jij niet leest/volgt, klaag dan niet dat jij iets niet wist.

* Door een omstandigheid (met toegangskaarten) dit afgelopen jaar, is een nieuw idee ontstaan. Dus door het jaar heen zal er af en toe iets onverwachts in mijn balk te lezen staan geldend voor een x duur.

** De chat, het afgelopen jaar ben ik alleen de nieuwjaarsdag daarop aanwezig geweest (gezien de omstandigheden). Natuurlijk is en blijft deze een onderdeel van mijn website en een mogelijkheid om met mij in contact te komen. Eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik even uit moet vinden hoe deze dit jaar lukken zal in frequentie. Natuurlijk blijft de opzet zoals altijd, het kost je niets om even binnen te vallen, alleen lezen op de chatpagina hoe deze werkt.

* Check af en toe, ik hoop dat ik je wel blij maken kan doordat jij mij daar treft.

** Nu ik dit schrijf, gaat het op de tv weer veel over Covid en besmettingen. Dus ben jij verkouden, her plannen we je staande afspraak, naar een ander moment.

* In mijn studio staat alles in het teken van jou en daarmee ook je gezondheid.

** Ook dit 19e jaar, hoop ik wederom Stormachtige Momenten mee te maken, die jij en ik samen delen. Welke ons uniek maken in wat we samen beleven.

** Sluit ik af met te zeggen; veel plezier ook dit jaar met het rondneuzen, volgen van mij en lezen op mijn website .