Snijden
Snijden als een art vorm,
Het werken met een scalpel. (chirurgisch mesje wat medici gebruiken).
Carving, snijden ook wel genoemd.
Pijn toebrengen door middel van snijden in de huid van de onderdanige/sub.
Een Discipline die ik “nieuw” ontdekt heb zou je kunnen zeggen. Het snijden en het attribuut kende ik. De kunst en symboliek die je ermee maken kunt (nog) niet.
Deze discipline kan binnen verschillende soorten van sessies worden gedaan. Denk hierbij bijvoorbeeld binnen een sessie met een masochist, Mindplay, enz.
Om te snijden maak ik dan ook gebruik van een scalpel (mesje). (vlijmscherp mesje wat in verschillende blade vormen is te verkrijgen, op een speciaal daarvoor bestemd heft geplaatst om te gebruiken. Ik heb hier gekozen voor de complete versie van heft en blade aangezien deze per stuk steriel verpakt zijn.
En eerlijk, ik vind het een uitdaging te doen bij jouw en je te verrassen met een mooi, uniek ontwerp door mij gekozen en bedacht. Alleen gelijk komt ook die Domina om de hoek kijken.
Dat betekend dat jij het niet zomaar makkelijk even krijgt van mij, alleen speciaal een moment in tijd, een gelegenheid, een symboliek, is wanneer ik mijn merkteken laat gelden.
Dus een feestje, een eigendom, een speciaal nummer, een uitdaging.
En daarmee eigenlijk een soort van langzaam verdwijnend merkteken op je lichaam. Waar jij trots op kunt zijn omdat jij dat verdiend hebt en ik het je geven wil. Voor misschien zelfs wel een aantal weken zichtbaar, in je lijf gesneden, neergezet, bij je dragend.
Om daarna in je herinnering gekerfd achter te blijven.
Dan nog even deze noot om verwarring te voorkomen,
Dit is een heel andere discipline dan knifeplay. Omdat hierbij de Angst / Fear, Mindplay, Macht &Onmacht veel meer van toepassing zijn. En bij deze discipline bloed niet persé vrij hoeft te komen. Wil je meer weten over knifeplay klik dan op het woord.
Cellpopping,
Een (voor mij) nieuwe Discipline die ik al een aantal jaren op mijn verlanglijstje had staan om te willen leren, wat nu eindelijk gelukt is.
Een uitdaging waarmee ik hoop veel bezig te kunnen zijn en wat op creatief gebied hele mooie en leuke mogelijkheden biedt.
Technisch gezien is het een “soldeerbout” (dat klinkt heel heftig en in je hoofd heb je nu waarschijnlijk zo een groot apparaat zitten, maar die zijn er ook in een charmant klein apparaat. Door met de hete punt de huid kortdurend aan te raken forceer je vochtblaasjes te laten “open” knappen. Vaak hoor je dat ook op het moment zelf als het gebeurt. Eigenlijk maak je met iedere keer dat een vochtblaasje knapt een miniscuul (tijdelijk) brandplekje. Goed, tot zover de klinische plastische uitleg over wat het is.
Nu waarom ik het wil doen.
Ik heb veel met symboliek en veel daarvan is in mijn wereld dan ook te vinden. Zeker in de boeken, de fantasie verhalen en de films kom je er regelmatig over tegen. Een daarvan is het fameuze Histoire ‘d O. In dat boek/die film komt veel symboliek voorbij. Eén daarvan is het brandmerk wat zij ontvangen mag.
In mijn wereld wil ik die symboliek toepassen binnen de mogelijkheden die ik daarvoor heb, krijg, maar ook verantwoord vind. En dus maakt deze Discipline Cellpopping een hele mooie vervanging voor het brandmerken zoals dat in bovenstaand voorbeeld gegeven word.
Letters, bloemen, tekens zo goed als alles is een mogelijkheid om met dit apparaat te kunnen zetten en het geeft uiteindelijk een volledig hygiënisch en tijdelijk brandmerk.
Hygiënisch omdat vuur zo een hoog verhittingsgehalte heeft dat het alles dood wat slecht is dus bacteriën hebben geen enkele kans bijvoorbeeld.
En tijdelijk omdat het alleen op het toplaagje van de huid gedaan word, hersteld de huid zichzelf weer na verloop van tijd (ergens tussen laten we zeggen een week en een aantal weken). De duur hangt af van o.a. waar is het gezet, hoe is jouw specifieke huidstructuur en belangrijker nog, laat je het met rust terwijl het genezingsproces is gestart, of jeukt het en kun je dat niet weerstaan, waardoor je er steeds aan zit. Bij dat laatste zou jij het zo voor elkaar kunnen krijgen dat het blijvend is en niet meer verdwijnen zal.
© Mrs. Jacqueline